------------------------------------------------------------------------මිනුවන්ගොඩ කොරෝනා ලෙඩෙක් සොයාගත්තා යැයි ගුවන්විදුලියේ හදිසි පුවතකින් දැනුම් දෙද්දී ඇය සිටියේ මහන මැෂිමේ බඳේ හිස තියාගෙන හඬමින්‍ ය. හැමදාමත් ඇගේ තනි නොතනියට සිටින බලු කුක්කා ඇගේ පාද යුගල උඩ නිදාගෙන හුන්නේය. ඇගේ දෙනෙතින් ගලා ගිය කඳුලු කැට බලු කුක්කාගේ ඇඟ මත වැටී පොලොව සිප ගත්තේය.
ප්‍රවෘත්තියෙන් තැතිගත් ඇයගේ හිස ඉබේම ඉහළට එසවුනාය.
"මිනුවන්ගොඩ කියන්නේ මහ දුරක් යැ. එහෙනම් මෙහෙත් හැම තැනම ඇති.ඔය ගාමන්ට්ටෙකේ කී දෙනෙක් මෙහේ ඉන්නවද?"
ඇය තමන්ටම කියාගත්තාය.
ඒක වෛරස් එකක්. බෝ වෙන්නේ කෙනෙක්ගෙන් තවත් කෙනෙක්ට කෙල බිඳිති වලින්. වෛරස් එක ආවේ චීනෙන්. ඒක හරියට බක්මී ගෙඩිය වගේ. ලෙඩෙන් බේරෙන්න මාස්ක් දාන්න ඕනි.අත් හෝදන්න ඕනි. තමන්ගේ මැහුම්හලේ සාරි ජැකට්, මදුරු දැල් මැසූ ඇය මාස්ක් මහන්නට අදිටන් කරගත්තාය. රෙදි ගේන්න හෙටම කොලඹ යන්න ඕනි. ඇය සිතුවාය.
බීමත් සැමියා ඊයේ රෑ එල්ල කල ගුටි බැට පූජාවෙන් ශේෂ වූ දෑත් වල රතු පැහැ ගැන්වුනු පැල්ලම් දෙස බලමින් ඇය යළිත් හඬන්නට පටන්ගත්තාය.
"ඕකගේ අත් වලට හෙන හතම ගහන්ඩ ඕනි. මම ඉවසගෙන ඉන්නේ ළමයි දෙන්නා නිසා. නැත්තන් යනවා හිස හැරුණු අතේ."
ඇය කෝපයෙන් තමාටම කියාගත්තාය.
යාන්තම් අවුරුදු දහ නමයේ එලිපත්තට බට ඇයට ඇගේ මව්පියන් විවාහා යෝජනාවක් ගෙනාවෝය. මේසෙන් බාස් කෙනෙක්. කොන්ත්‍රාත් ගන්න කෙනෙක්. කිසිදා මව්පියන්ට අකීකරු නොවූ ඈ හිස වැනුවාය.
"අම්මලට ඕනි වුනේ මගෙන් නිදහස් වෙන්න"
අවුරුදු විස්ස විසි දෙක වෙද්දී ඇය මව් පදවිය ලැබුවාය. දුවයි ...පුතයි...
"ඔය මිනිහා ඉස්සර ඔහොම නෑ. වෙනස් වුනේ කෙල්ලට අවුරුදු දාසයත් පැන්නම. ඔය ගල්කන්ද පැත්තේ හොර ගෑණියෙක් ලෑස්ති කරගෙන. ඔය ගෑණි තමයි මිනිහව වෙනස් කලේ.."
"ඔය ගෑණිට මං කුඩයක් කැඩෙනකල් ගහලත් ඔය සම්බන්ධෙ නැවැත්තුවේ නෑනේ.. අපේ මිනිහා අනුන්ගේ කුඹුරු වල හී හානවා"
පසුදා උදෑසන ඇය කොලඹ ගොස් මුව වැසුම් මැසීමට අවශ්‍ය රෙදි රැගෙන ආවාය.
"අද රෑ ඉඳං රට වහනවලු"
"නෑ.... මොකේද කිව්වේ"
"දැන් සිරසෙ කිව්වේ"
"අම්මලා පරිස්සමෙන් ඉන්න. වයසක අයටලු හොඳ නැත්තේ"
"මොකද උඹේ මූණ තඩිස්සි වෙලා"
"අර යකා පෙරේදා රෑ මාව මරාගෙන කන්ඩ ආවා. පූරුවේ පව් ගෙවනවා"
"කෝ ඉඳපං මම සිද්ධාර්තේ ගාන්න"
"සිද්ධාර්තෙට බෑ මගේ හිතේ තැලුම් වේදනා නිවන්න.."
"අපි පොලීසි යමු බැරිමනම්"
"ගෙයි ගිනි පිටට දෙන්න හොඳ නෑලු"
"ඕකාගේ පාරක් නරක තැනක වැදුනොත්"
"එහෙමවත් මැරෙන එක සැපයි"
ඇගේ මවද තම දියණියගේ ප්‍රශ්ණයෙන් සිටින්නේ හිතින් හොඳටම ඔත්පලවය.
"අපියි උඹව මේ අමාරුවේ දැම්මේ."
"නෑ අම්මේ ඒ ලැබීම. කරුමේ වලක්කන්න බෑ"
"මොකද්ද අර ඉස්සරහ තියන පඳුර?"
"ආ ඕක දං පඳුරක්. මී මැස්සෝ බඹරු සමනලයෝ එනවා කියලා හිටෙව්වේ. කෝ තාම මල් පිපුන්නෑනේ"
"ලඟදි මල් පිපෙයි..."
බලු කුක්කා උඩු බුරලෑවේය.
"චුප් බල්ලා"
බලු කුක්කා සංසුන් විය.
කවුදෝ කොහේදෝ නොදත් බලු පැටියෙක් ඇගේ රෙදි කඩය ඉදිරිපිටට ගෙනත් දමා තිබිණ.
"පවුකාර මිනිස්සු"
ඇය තමාටම පවසාගෙන බලු කුක්කා එලියෙහිම තබා ඌට ලගින්නට කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටියක් කඩ කෑල්ලේ ඉස්තෝප්පුවේ පනවා දිනපතා කෑම බීමාදියෙන් සංතර්පනය කලාය.
අන්තිමේ කඩය ඇතුලට ආ කුක්කා නවාතැන කරගත්තේ මහන මැෂිමේ පැඩලයයි. මෝටර් ස්විචයට පය තබාගෙන රෙදි මහන ඇයට පැඩලයේ අවශ්‍යතාවයක් නොවීය. ඇයද කිසිවකුටත් කරදරයක් නැති කුක්කාට මහන මැෂින් පැඩලයේ ඉඩ ලබා දුන්නාය. බොහෝ විට කුක්කාගේ උණුසුම ඇගේ පා යුග වලට දැනුනේ ඇයද පා තබා සිටින්නේ පැඩලය මත නිසාවෙනි.
"මං රුවල් ඉරිලා ඔහේ පාවෙන නැවක් වගේ. උඹට ස්වාමියෙක් ඉන්නවා. ඒත් මට...?
කමක් නෑ නාමිකව පඹයෙක් හරි ඉන්නවනේ"
ඇය තමාටම කියාගත්තාය.
"මිනිස්සු දන්නවනම් මම බල්ලත් එක්ක කතා කරනවා කියලා හිනාවෙයි මට පිස්සු කියලා"
ඇය තනිවම සිනාසුනාය.
මිනුවන්ගොඩ මාස්ක් තොග විකුණන තැන් කීපයකින් ඇයට ඇනවුම් ලැබුනේය. රට වසා දැමිණි. ඉදිරියෙන් දොර වසා ඇය අලුත් ඇනවුම් ලහි ලහියේ සූදානම් කලාය.
"මාත් හරියට මැස්මක් වගේ මැහීගෙන මැහීගෙන මැහීගෙන ගිහිං එක තැනටම ඇලීගෙන ඉන්නවා"
"අක්කේ හොඳ පෝන් එකක් ගන්ඩකෝ. ෆේස්බුක් එකක් හදාගත්තම පාලුවක් නෑ. යූ ටියුබ් එකෙත් නැති දෙයක් නෑ. ෆේස්බුක් එකෙන් ඔය කවුරු හරි අල්ලගත්තම චැට් කරන්ඩත් පුලුවන්. අනික වෙස්සන්තරලා වැහි වැහැලා ෆේස්බුක් එකේ.."
"ඉස්සර වෙස්සන්තරලා නෙවෙයි දැන් ඉන්නේ. වෙස්සන්තරලගෙන් ගත්තොත් හාන්සි වෙන්ඩම වෙනවා."
ඇගේ යෙහෙළියක් ඇගේ හිසේ රෝපනය කල බීජය ප්‍රරෝහනය වී දැන් මහ ගසක් වී තිබේ.
"පෝන් එකක් ගන්ඩ ඕනි. කඩේ ඉස්සරහින් වහගෙන මේක ඇතුලේ තට්ට තනියම දවසම ඉන්න ගියාම ජීවිතේ එපා වෙනවා "
"ඇඳිරි නීති තිබ්බත් රංපොකුණුගම ස්කීම් එකේ පෝන් කඩෙන් පෝන් ගෙනත් දෙනවා"
"මල්ලිට පුලුවන්ද බලලා මටත් එකක් ඕඩර් කරලා දෙන්න"
"අපෝ පුලුවන්.දවසක් දෙකක් යයි."
ඇගේ මාස්ක් ව්‍යාපාරයද බලා ඉද්දී දියුණු විය.
"ඒත් කොච්චර හම්බ කරත් මොකටද? හිතේ සතුටක් නැතිකොට."
ඇයට අලුත් දුරකතනය ලැබුනාය. එහේ මෙහේ හරවා බැලූ ඇයට පුංචි දුරකතනය සමග සැසඳූ කල එය මහා විකාරයක් විය.
"ටික දවසක් යද්දී පුරුදුවෙයි."
ඇය තමන්ටම කියාගත්තාය.
"මල්ලි මේකේ මට ෆේස්බුක් එක හදලා දෙනවද?"
"හා අක්කේ නම දාන්නේ මොකකද?"
"කුමාරි සී කුමාරිකියලා දාන්න"
"සී කියන්නේ"
"චන්ද්‍රිකා ඒක කෙටි කරලා දාන්න."
"උපන් දිනේ"
"එක්දාස් නමසිය හැත්ත හතේ....."
"පොටෝ එකක් දාමුද?"
"අපෝ එපා. රුවන්වැලි සෑයේ පොටෝ එකක් දාන්න."
"යාලුවෝ ඉන්නවද ඇඩ් කරන්න"
"මල්ලි ඔයාව ඇඩ් කරගන්න. මා එක්ක සැලූන් ඩ්ප්ලෝමා එකට එන යාලුවෝ තුන් හතර දෙනෙක් ඉන්නවා ඇඩ් කරලා දෙන්න."
"අක්කේ ෆේස්බුක් කියන්නේ දැළි පිහියෙන් කිරි කනවා වගේ තමයි. නොදන්න අය ඇඩ් කරගන්ඩ එපා. සාන්තුවරයෝ වගේ ඉන්නේ දෙකයි පනහේ යක්කු. සමහරු ජීවිතත් නැති කරගන්නවා ෆේස්බුක් පලහිලව් නිසා. ආ මෙන්න හරි. මේකෙන් තමයි පෝස්ට් දාන්නේ. මේක ෂෙයාර් බටන් එක. මේක ලයික්. මේක කොමෙන්ට්. මේකෙන් තමයි රික්වෙස්ට් යවන්නේ. මේකෙන් තමයි රික්වෙස්ට් ඇක්සෙප්ට් කරන්නේ. ආ මෙන්න පෝන් එක. ඕක ටික දවසක් යද්දි පුරුදු වෙයි "
ඇයගේ සිතේ සතුට දෝරේ ගලා ගියාය. ගස් කොලන් සොලවා සුලඟක් හමා ගියේය.ශාක පත්‍ර ලහි ලහියේ බිම පතිත විය. අහස කලු පාට සලුවකින් වැසී ගියේය. මහා අකුණක් පොලොවට පතබෑ විය.
"වැස්සක් දෙන්ඩයි යන්නේ.. මම යනවා මල්ලී."
අහස ගුගුරා මහ වැස්සක් පොලොවට පතිත විය.
"අකල් වැස්සක්. මේක වහින කාලයක් යැ.. "
ඇය ටිකෙන් ටික අලුත් ඇත්දැකීමට හුරු වූවාය. ඇගේ යෙහෙළියන් හා සංවාදයන්ට පිවිසුනාය. යූ ටියුබ් ඔස්සේ අලුත් මැහුම් රටාවන් උගත්තාය. ඇය අලුතින් ආරම්භ කරන්නට සිතා සිටින සැලූනයට අවශ්‍ය බඩු බාහිරාදිය නැරඹුවාය.
"සැලූන් එක දාලා දියුණු කරගත්තොත් මේක වහලා දානවා. දැන් මහලා ඇති වෙලා. පෝන් එක කඩේ දාලා යන්ඩෝනි. අර මිනිහා දැක්කොත් මාව මරං කයි.".
අනේකවිද පිරිමින්ගෙන් ඇයට මිතුරු ඇරයුම් ගලා එන්නට විය. සමහර විට දවසට දහය පහලොවක්.ඇය තහවුරු කලේ කාන්තාවන්ගෙන් ලද මිතුරු ඇරයුම් පමණි. එහෙත් හොඳින් සොයා බලාය.
"පොටෝ එකක් නොදාත් මෙච්චර එනවනම් පොටෝ එකක් දැම්මනම් කොච්චර එයිද? අනික උන් ඇඩ් නොකරගත්තම හායි හූයි කියලා එවන මැසේජ්. ලංකාවේ ගොඩාක් පිරිමි මානසික අසහනයෙන්... ලිංගික අසහනයෙන් ජීවත් වෙන්නේ. පිට ගෑණියෙක් එක්ක සම්බන්ධයක් පටන්ගන්න තමන්ගේ ගෑණිව පාවලා දෙනවා. අපේ එකාත් එහෙමනේ. මං ගැන කොච්චර වැරදි අර ගෑණිත්තෙක්ක කියන්න ඇද්ද? හංදි ගානේ බණ ඇහෙන රටේ කවුරුවත් ඒ ධර්මයට අනුව ජීවත් වෙන්නෑ. ඒත් ආගමට මොකක් හරි ඇබැද්දියක් වුනොත් කඩු පොලු අරං දුවන්නේ. දැක්කෙ නැද්ද මිනුවන්ගොඩ මුස්ලිම් කඩවලට ගහපු වෙලේ මෙහේ කසිප්පු රංජියයි.. උගේ කසිප්පු කස්ටර්මර්ස්ලයි.. කුඩු ගංජා බිස්නස් කාරයොයි.. කුඩ්ඩෝ ටිකයිනේ ඉස්සර වුනේ.."
ඉදිරියෙන් වැසුනු දොර පියන් අතරින් 1990 ඇම්බියුලන්ස් රථ හඬ නඟාගෙන එහා මෙහා යනවා ඇයට යන්තමින් පෙනින.
"අපේ ගමේ ගාමන්ට් කෙල්ලොත් අරං ගියාලු අද ඇවිත්. ආරංචියේ හැටියට යකහටුවේ ගාමන්ටෙකේ බර ගානක් ඉන්නවලු. මහ කරුම ලෙඩක්."
මාස්ක් ගෙන යාමට ඇඳිරි නීති මධ්‍යයේ වුව ගැණුම්කරුවන් පැමිණියෝය.
"සාරි ජැකට් මහනවාට වඩා මේක ලාබයි"
ලද හැම විරාමයේදීම ඇය මුහුණුපොතේ ඉහල පහල ගියාය.
"මේ අර සැලූන් එක කරන අපේ ඩිප්ලෝමා එකට එන ගෑණි නේද? දාන්නෙම පත්තිනි පෝස්ට්. එවුනාට පංතියට එන්නේ වෛවාරන හොර මිනිස්සු එක්ක.ඒ ගෑණිට ඔය පදින ස්කූටිය අරං දිලා තියෙන්නෙත් හොර මනුස්සයෙක්ලු..අර පල්ලෙවෙලත් ලී කඩ අයිතිකාරයෙක් ඉන්නවා කියන්නේ ගෑණිගෙන් ලැබුණු බූදලේ ඔක්කෝම හොර ගෑණුන්ට බෙදනවලු. හතරමහා නිධානේ ගෙනල්ලා ගෑණුන්ගේ දෙපා මුල අතෑරියම ගෑණු රැවටෙනවා. ඌ ගෝරිල්ලෙක් උනත් කමක් නෑ.. ඒ ආදරෙත් වාණිජකරණය වෙලා දැන්.."
ඇය තනිවම සිනාසුනාය.
"කෝ මේ බලු කුක්කා උදේ ඉඳං හිටියෙ නෑ. යන්ඩ ඇති දඩාවතේ."
අමුතු මිතුරු ඇරයුමක් ඇවිත් දින ගණනක් බලා හිඳිනු ඇය දුටුවාය.
"සංසාර සෙනේහේ"
ප්‍රොෆයිල් පිංතූරේ ලංකා සිතියම වටේට මැණික් ගල්.. පදිංචිය රක්වාන. ගොඩාක් පෝස්ට් කරලා තිබ්බේ සඳැස්.. නිසඳැස්...
"පිරිමියෙක්ද... ගෑණියෙක්ද.. ඕපපාතිකයෙක්ද කියලා දාලා නෑ.. ඇඩ් කරනවද නැද්ද?"
ඉස්සර මිනිස්සු තමන්ගේ පම්පෝරිය ලංකාවට කිව්වේ රේඩියෙකේ ප්‍රවෘත්ති ඉවර වෙලා ගිය අවමංගල්‍ය නිවේදන වලින්. දැන් මිනිස්සු තමන්ගේ පම්පෝරිය රටට කියන්නේ ෆේස්බුක් එකෙන්. ඉස්කෝලෙ නොගිය උන්ටත් මොකක් හරි කැම්පස් එකක ඩිග්‍රියක් තියෙනවා ෆේස්බුක් එකේ.
ඇය ඒ වන විට සිටියේ ඔහුගේ ඇරයුම පිලිගන්නවාද, ප්‍රතික්ෂේප කරනවාදැයි තෝරාගත නොහැකි අස්ථානයකය.
"මේ මඟුල නිසා මාස්ක් ඕඩරෙත් දීගන්න බැරි වෙයි. ඕෆ් කරලා දානවා."
අමුතු ඇරයුම අනුමතය හෝ ප්‍රතික්ෂේපය ඇය පසුවට දැමුවාය.
"මේ කරුම ලෙඩේ කවදා තුරන් වෙයිද මංදා
. . හිරකාරයෝ වගේ ඉඳලා ඇති වෙලා ."
"ඒත් ලෙඩේ තුරන් උනොත් මගේ මාස්ක් ඕඩරේ ?"
"මාස්ක් ඕඩරේ නැතිවුනත් කමක් නෑ ලෙඩේ තුරන් වෙනවනම්.. අපි එහෙම හිතුවට හක්දියේ කඩේ මුදලාලියා එහෙම හිතන්නෑ.. ඌ කිව්වලු කොරෝනා හැමදාම තියෙනවනම් හොඳයි කියලා. උගේ දින පනින්න ලඟ බඩුත් සේදිලා ගියාලු. කුණු පෙරේතයා. දරුවෙක් මල්ලෙක් නෑ.ඒ වුනාට පොදි ගහනවා."
ලද විරාමයෙන් ඇය යලිත් දුරකථනය අතට ගත්තාය.
"බලමු අර සංසාර සෙනෙහේ කවුද කියලා"
ඇය මිතුරු ඇරයුම අනුමත කලාය.
"සමනලයො රොත්තක් කඩේ ඉස්සරහින් පියෑඹුවේ සිරීපාදෙ යනවද? ඒත් මේ අවාරෙනේ"
"හායි.."
අනුමත වූ සැනින් ඇයට පණිවිඩයක් ලැබුණි.
"කවුද.. කොහෙද?"
"මම රක්වානේ. නම ප්‍රියන්ත.ජෙම් බිස්නස් කරන්නේ. ඔයා?"
"මොකද තමන්ගෙ නම නැතුව හොර එකවුන්ට් හදන් ඉන්නේ. මගේ ඇත්ත නම තමයි තියෙන්නේ ඔය."
"කෝ ඔයාගෙ පොටෝ එකක් නෑනේ"
"කියන එක්කෙනාගෙත් නෑනේ"
"ඉන්ඩ මං එවන්නම්"
"හා එවන්ඩ මම ආය ආවම බලන්නම් මට වැඩ තියෙනවා. මම යනවා"
"ආය කීයටද එන්නේ"
"බලමු . වෙලාවක් කියන්ඩ බෑ"
ඇය ස්විචයේ පා තැබුවාය. මැසිමේ රෝදය කැරකුණි. නූල් පන්දුව සතුටෙන් මැසිම උඩ නැටුවේය. මාස්ක් රෙද්ද උඩ යට නූලකින් බඳිමින් ඉඳිකටුව ඉහල පහල ගියේය.
"මැහුවට කවුද දන්නෑ මැසිම හොයාගත්තු එකා. කුක්කෝ උඹ දන්නවද?"
කුක්කා හෙමින් කෙඳිරියක් නැගීය.
"උඹ දන්න මගුල..."
වෙලාවක් කියන්ඩ බෑ කිව්වට යළිත් ඇය දුරකතනය අතට ගත්තාය.
"මේක අබිං වලට වඩා සැර ඇබ්බැහියක්."
ඔහු තවමත් සක්‍රීයව සිටිනු ඇය දුටුවාය.
"ගිය ගමන් ආවා නේද?"
ඔහු එසැණින් ඇයට පණිවිඩයක් යොමු කලේය.
පිළිතුරු දෙම්ද නොදෙම්ද ඇය සිටියේ අස්ථානයකය .
"රිප්ලයි කලා කියලා ඇඟේ වදින්නෑනේ"
"ඔව්...." ඇය පිළිතුරු බැන්දාය.
"ඔයාගේ පොටෝ එකක් දාන්න."
"ඉස්සෙල්ලා ඔයා දාන්ඩ. ඊට පස්සෙ මම දාන්නම්."
"ඔන්න දැම්මා"
"හ්ම් ලස්සනයි.වයස කීයද?"
"28යි"
"මම ඔයාට වඩා ගොඩක් වයසයි"
"කීයද?"
"මට හතලිහක්. ළමයි දෙන්නෙක්ගේ අම්මෙක්"
"ආදරේට වයසක් නෑ "
"මේන් බලපල්ලකෝ දැන් කවුද ආදරෙයි කිව්වේ. මම කතා කලේ මනුස්සකමට. අම්මා කෙනෙක්ට ආදරය කරන්න පුලුවන් ළමයිට විතරයි."
ඇය මූනිච්චාවට එසේ කීවත් ඔහු ගැන ඇගේ යටිසිතේ හැඟුමක් මෝදුවෙමින් තිබුණාය.හඳ කොච්චරකල් බලන් හිටියද පායන්න.
"ඔයාගේ පොටෝ එකක් දානවද බලන්න."
"මේ නාකි මගේ පොටෝ මොකටද අනේ"
ඇය අවසන ඇගේ දුරකතනයේ හොඳම පොටෝව තෝරා ඔහුට යැව්වාය.
"ලස්සනයි."
"බොරු කියන්ඩෙපා"
"සත්තයි හැම ගෑණිම ලස්සනයි"
"මාව කිරල අතු උඩ තියන්ඩ එපා. කඩා වැටෙයි."
"ජෙම් බිස්නස්කාරයෙක්නම් සල්ලි ඇති."
"වීඩියෝ කෝල් එකක් ගන්න මැණික් පෙන්නන්ඩ"
"දැන් බෑ. මම ගෙදර ගිහින් කාලා ඇවිත් ගන්නම්."
දං පඳුරේ මල් වල රොන් ගන්න මී මැස්සන් පොරබදින හැටි කඩේ ඉදිරියේ වීදුරුවෙ
වීදුරුවෙන් ඇය බලා උන්නාය. ඇය නිවසට ගියත් ඔහු ගැන හැඟුමින් සිත පිරී ගොස් තිබුණි. "ඌට කතා කරපන්" අගේ යටි සිත කෑගෑවාය.
දරුවන්ට බත් බෙදා දී දඩි බිඩි ගා දවල් ආහාරය ගිල දමා ඇය යළිත් කඩේට ආවේ ඔහු දකින්නය.
"මාස්ක් ඕඩරේ හෙට ගෙනියන්ඩ එනවා කිව්වා. රෑ වෙනකම් මහන්ඩ වෙයි."
"වීදුරු නිසා ඉස්සරහින් වහගත්තම ඇතුලේ ඉන්ඩ බෑ රස්නෙයි. ඇරලා තියන්ඩත් බෑ පොලීසියෙන් ආවොත්.. අරයට ගන්නවද? නැද්ද? ඒත් ඇයි ඌ මං වගේ වයසක ගෑණියෙක්ට ආදරේ කරන්නේ. ඒක මායාවක්ද මංදා.."
"නෑ එහෙනන් ඔය අපේ ඩිප්ලෝමා එකට එන ගෑණුන්ටත් ඉන්නේ හොර මිනිස්සු. මිනිහා හරියට නැත්නං මං උන්නද මලාද කියලා බලන්නැත්තං මම මොකටද යශෝධරාවක් වෙන්නේ?"
උඩු සිත යටි සිත විවිධ තර්කයන්ගෙන් තඩිබාගනිමින් සිටී.
"කවුදෝ මගේ පපුවට ගිණි තියලා වගේ . හොඳටම කකියනවා."
ඇය දුරකතනය අතට ගත්තාය.
"ගන්නද?"
"වීඩියෝ කෝල්නම් එපා. වොයිස් ගන්න"
"මට 28යි. ඕලෙවල් කරන්නෙත් නැතුව මම දහය වසරෙදි පතල් බැස්සෙ. ඔයාගෙ පොටෝ එක සිය වතාවකට වඩා බැලුවා"
"මමනම් ඒ ලෙවලුත් පාස්. ඔයා බැඳලද"
"පිස්සුද තාම හිතලවත් නෑ."
"ඇයි මං වගේ බැඳපු ගෑණියෙක්ට ආදරේ කරන්නේ. "
"ආදරේට හේතුවක් නෑනේ. සංසාරගත බැඳීමක් වෙන්ඩ ඇති."
"පිරිමි ලගින්න ආස මූකලන්වල කියල මම කියවපු පොතක තිබ්බා."
"මට ඕවා තේරෙන්නෑ. මට තේරෙන්නේ ගලක් මැණිකක්ද කලු ගලක්ද කියලා බලන්න."
"මම මැණිකක් නෙවෙයි. නිකං ඉරිතලලා ගිය තිරුවාණා ගලක්.ඔයාට පුලුවන් නිල් මැණිකක් හොයාගන්න."
"මගේ නිල් මැණික ඔයා. ඔයා මට ආදරෙයිද?"
"මං දන්නෑ.."
අඩමාන පිළිතුර ජයග්‍රහණයක් බව ඔහුට දැනුනේය.
"ඔයා ගැන ටිකක් කියන්නකෝ"
ගෙයි ගිනි පිටට දෙන්න හොඳ නැතැයි ඇගේ මවට කියූ ඇය ගෙයි ගිනි නන්නාඳුනන පිටස්තරයෙකු ඉදිරියේ කියවාගෙන ගියාය.
ගෑණු පිරිමි ඉස්සරහා ඕනවටත් වඩා අවංක වෙනවා. ඒත් පිරිමි එහෙම නෑ.
"ඔයා පවු. මට ආදරෙයි නේද? මාත් ආදරෙයි."
"ආදරේ වෙනුවෙන් රජවරු රජකමත් අතෑරියා... මම තියනවා. හෙට හවස් වෙනකම් ගන්ඩ වෙන්නෑ. හදිසි මාස්ක් ඕඩරයක් තියෙනවා. මැසේජ් එකක් දාන්නම්"
යුද්ධයක් දිනා පැමිණි සෙන්පතියෙක් රජෙක් ඉදිරියට පැමිණෙද්දී ඇතිවන උද්දාමය වන් හැඟීමක් ඇගේ සිත තදින් අල්ලා සිටියේය.
"ජීවිතේම නිහඬ කල්පනාවක හිරකරන්න බෑ.පපුවේ ගින්න නිවුනා."
ඇය පැඩල් ස්විචයට පා තබා මහන මැෂිම පණගැන්වූවාය.
"කෝ අද මේ කුක්කා. මේ ඉන්නවා. මේ නෑ"
කතා බස් වීඩියෝ ඇමතුම් වලින් දින ගෙවී යනවා ඇයට නොදැනිනි. ඇයට ඔහුවත් ඔහුට ඇයවත් නැතිව තත්පරයක්වත් ගෙවිය නොහැකි තරමට ඔවුන් ලංවී සිටියහ. ඇඳිරිනීතිය තවත් දික් විය. කොරෝනා ලෙඩුන් බුරුතු පිටින් වැඩබිම් වලින් මතු විය.
"මාස්ක් වැඩේට අත් උදව්වට කවුරු හරි ගත හැකි. ඒත් මම කොහොමද ඔයා එක්ක මේ විදියට කතා කරන්නේ."
"කොරෝනා ඉවර උනාම මම ඔයාට සැලූන් එක දාන්න උදව් කරන්නම්. බඩු ටික ගන්න මම සල්ලි දෙන්නම්"
"සල්ලි වලට පූලුවන්ලු ගෑණු දහයක් වුනත් නමාගන්න. ඒත් මම නැමුනේ සල්ලි වලට නෙවෙයි.නොලැබිච්ච ආදරේ ලබාගන්න."
"මම බැලුවේ උදව්වක් කරන්න. සල්ලි හොයන විදිහ සල්ලිවල ගහලා නෑ. අපි දවසක හම්බවෙමුද?"
"විකාරද.. මේ ඇඳිරිනීති අස්සෙ ඔයා එන්නේ කොහොමද ඔච්චර දුර ඉඳං"
"මම කාර් එකේ එන්නේ. නීතියත් නමන ආයුධයක් තියෙනවා මා ලඟ."
"ඒ මොකක්ද ඒ?"
"සල්ලි.."
"බලමු. මාස්ක් ඕඩරේ ගෙනියන්න එනවා හවස. මම පස්සෙ කියන්නම්."
"අද දං පඳුරේ මීමැස්සො පොදිගැහිලා. රොන් වලට පොරබදනවා. "
"අම්මා එනකං දැක්කෙ නෑනේ. ඕකට සමනල්ලු මීමැස්සො එනවා කිව්ව නිසාමයි හිටෙව්වේ"
" මං එන එක පෙනෙයියැ උඹ සිරික්කිය දාගෙනනේ හිටියේ.ආයෙමත් වලේ වැටෙන්නද යන්නේ?"
"අමුතුවෙන් වැටෙන්න වලක් මට නෑ. ඩිප්ලෝමා පංතියේ යාලුවෙක් කතා කලේ."
"මගේ කොණ්ඩෙ පැහුණේ නියඟෙට නෙවෙයි බං"
ඇය මැසූ මාස්ක් එකක මැහුම දිහා ලැජ්ජාවෙන් බලන් උන්නාය.
"ආං මාස්ක් ගෙනියන්ඩ ඇවිත්."
"අම්මට පුලුවන්ද පෙට්ටි දෙක තුනක් ඉස්සරහට ගිහිං දෙන්න. මම ලොකු පෙට්ටි ටික ගන්නම්."
"මගේ අත පය දැන් දිරාපු දර කෝටු. කෝ දියං"
දින සති ගෙවෙනවා නොදැනුණේ වසංගතය නිසාද ඔහු නිසාදැයි ඇයට නොවැටහින.
"ඔයා බොනවද?"
"කටේවත් තියන්නෑ"
"හවසට වැටෙන්න බොන පිරිමිත් උදේට කියන්නේ බොන්නෑ කියලා තමයි."
"අම්මපා බොන්නෑ"
"හ්ම් ඒක හොඳයි."
"ඒ ඇයි?"
"පිරිමි බොන තැන්වල කටගැස්මට ගන්නේ තමන්ගෙ හොර ගෑණුන්ව. මම කැමති නෑ කාගෙවත් කටගැස්මක් වෙන්න."
"අපි හම්බෙන්නැද්ද සුදූ. මම ඔයාට හෙයා ස්ට්‍රේට් මැෂින් එක්කුත් ගත්තා තෑගි දෙන්න."
"මහත්තයා මරදගහමුල වැඩකට යනව කීවා. ඔයා අනිද්දා උදේ එන්න. ඇඳිරි නීතිය සල්ලි වලින් නමලා ඔයාට එන්න පුලුවන් කීවනේ. මම කොහොමත් කඩේ වහගෙනනේ ඉන්නේ. මම පාර කියන්නම්"
"අපි කොහේ හරි යන්. ඔයා මේන් රෝඩ්ඩෙකට එන්න."
"හ්ම්ම්ම්.. ඒක එවේලෙට බලමු"
ඇය එදින උදෑසන සිටම කණ්නාඩිය ඉදිරියේ හිඳිමින් මුහුණේ විවිධ ක්‍රීම් වර්ග ඇතිල්ලුවාය. හෙනා වලින් කලු ගැන්වූ කොණ්ඩයේ සුදු කෙස් ගස් මතුව ඇත්දැයි බැලුවාය. ඇහිබැම සැකසුවාය.
" මම නාකි පාටද?"
ඇය කණ්නාඩිය ඉදිරියේ ඇයගෙන්ම විමසුවාය.
"නෑ තාම දහ අටේ කෙල්ල වගේ ඉන්නෙ ඔය"
ඇය ඇයටම පිළිතුරු සැපයුවාය.
ඈ සතු හොඳම ගවුම බෑගයේ ඔබාගත්තාය.
"කඩේට ගිහිං ඇඳගන්නවා. මේක ඇඳන් ගියොත් අර යකා සැක කරාවි."
තම සැමියා ගෙයින් පිටවනතුරු හිඳ ඇයද ගෙයින් පිටවූවාය.
අඩක් වැසූ ඇගේ වෙළඳසැලේ සිට ඔහුට ගමන්මඟ විස්තර කලාය.
"ඔයා දැන් කිට්ටුව ඉන්නේ. ගල්කන්දෙ වෙන්දේසි ඉඩම ඉස්සරහ ඉන්න. මම කඩේ වහලා එන්නම්."
ඇය ඔහුගේ කාර් රථය වෙත දිව ගියාය. ඔහු කාරයේ දොර විවර කලේය. ඇය කාර් රථයට ගොඩ වූවාය.
"කාර් එක ලස්සනයි.පොටෝ එකට වඩා ඔයා වෙනස්"
"මාස්ක් එක ගලවන්න"
ඇය මුව වැස්ම ගැලෙව්වාය.
"ඔයත් වෙනස්"
",මම මහන මාස්ක් එකක් මේක"
"හැමෝම ෆේස්බුක් දාන්නේ තමන් ගාව තියෙන හොඳම පොටෝ එක.."
"අපි කොහෙද යන්නෙ"
"ආරක්ෂිත තැනකට"
කාර් රථය ඇදී ගියේ මිනුවන්ගොඩ දෙසටය. මිනුවන්ගොඩ අඹගහවත්ත හංදියේ ලැගුම් හලක පිටුපස දොරින් කාරය ඇතුලු විය. "රක්වානේ ඉඳලා ඇවිත් කොහොමද මේ ගුබ්බෑයම් හොයාගත්තේ.අනික මේවා කොරෝනා නිසා වහන්න කියලනේ තියෙන්නේ."
"ඔයත් ඉස්සරහින් වහලා පස්සෙන් ඇරගෙන ඉන්නේ. ඒ වගේ තමයි මේකත්. හොයාගත්තේ ඉන්ටනේට්ටෙකෙන්."
"යන්ඩ වෙන තැනක් තිබ්බෙම නැද්ද? මම හෙව්වේ මේවා නෙවෙයි පපුවට දැනෙන ආදරයක්.පපුව පැලෙන ආදරයක්."
"මම ඔයාට ආදරෙයි සුදූ.අපිට යන්ඩ වෙන තැනක් නෑනේ."
ඔහු ඇයගේ අත අල්ලාගත්තේය.
සේවකයෙක් ඇවිත් ඔවුන්‍ට මඟ පෙන්නුවේය.
"සර් මෙන්න ටවල්. වතුර ඇති. මොකුත් ඕනි වුනොත් කෝල් එකක් දෙන්න.."
"මම කැමැත්තෙන් හිටියේ ඔයා කුස රජ්ජුරුවෝ වෙයි කියලා."
"කවුද කුස රජ්ජුරුවෝ කියන්නේ"
"ඒකවත් දන්නැද්ද? ෆෑන්නෙක දාන්න රස්නෙයි."
ඇය ඇඳේ දිගාවී ෆෑන් එකේ තටු වේගයෙන් කැරකෙනවා බලා සිටියාය. ඇය සිහින ලොවකට සෙමින් සෙමින් ඇදී යමින් උන්නාය. ඔහු ඇයව ගෙනැවිත් බස්සන විට පැය තුන හතරක් ඉක්ම ගොස් තිබිණ.
"ආ ඔයාගේ ස්ට්‍රේට් මැෂින් එක ගත්තද?"
"ඔව් මේ තියෙන්නේ. කෝ මෙහෙට්ට හැරෙන්න"
ඇය ඔහුගේ නළල මත හාද්දක් තිබ්බාය.
"ආ මේකත් ගන්න"
ඔහු ඇයට පන්දාහේ නෝට්ටු දෙකක් දිගු කලාය.
"මොකටද සල්ලි.. මාව අරං ගියේ සල්ලිවලටද?"
"මේක ගන්න. මේක ආදරේට දෙන්නේ. හම්බෙච්ච විදිහ සල්ලි කොලේ ගහලා නෑනේ"
"ගිහිං කෝල්ලෙකක් දෙන්න"
ඇය කාරයෙන් බැස පිටුපස දොරෙන් කඩයට ගියාය. මැෂිමේ හිස තියාගෙන ගිමන් හැරියාය. ඔහු තෑගි කල හෙයා ස්ට්‍රේට් මැෂිම ඒ මේ අත පෙරලමින් බැලුවාය. ඔහු අතේ ගුලිකල රුපියල් දහස ලාච්චුවේ පරිස්සමින් අරං තිබ්බාය.
"වෙස්සන්තර කෙනෙක්ද මංදා. සැලූන් එකට ඕනි බඩු ඔක්කොම ගෙනත් දෙයි."
"ඒක හීනයක් වගේ. අමාවකටත් හඳ පෑව්වද මංදා"
ඇය යළිත් ඔහුව ඇමතුවාය.
"දැන් කොහෙද?"
"යක්කලින් කිරිඳිවැල පාරේ. ඔයාට මොකද හිතුනේ අද.."
"එවෙලේ මට මං ගැනම අප්පිරියාවක් දැනුනා. දැන් දුකක් පාලුවකුත දැනෙනවා . ඔයා ගිය නිසා."
"හිතන්ඩ එපා.අපි ආය හම්බෙමු."
ඇය මහන මැෂිමේ හිස තබාගෙන දිගු නින්දක ගිලුණාය.
===================================
"දං ගහ හොඳටම ගැබ්බර වෙලා. පහුගිය දවස්වල මල් පිපිලා තිබ්බ කාලේ බඹරු පොරකකා රොන් ගත්තනේ. පර පරාගනය.
ආය ඉතිං මාස ගානක් මල් පිපෙන්නැතිවෙයි.
ඔය ගෙඩි ලොකු වෙලා ඉදිලා ගිහිං ඊලඟ මල් වාරේ එනකං මී මැස්සො දකින්න බැරිවෙයි. අලුතින් සර්ජිකල් මාස්ක් ඇවිල්ලලු ගණන් අඩුවට.දැන් රෙදි මාස්ක් යන්නැල්ලු. අපිත් ගහකට නැග්ගොත් ඒකෙ දෙබළක්. දැන් ලෙඩෙත් ටිකක් අඩුයිලු. සතියට දවස් දෙකක් රට අරිනවලු. කමක් නෑ මගේ ගාන ඕනිවටත් වඩා හොයාගත්තනේ."
ඇය ෆේස්බුක් බිත්තියේ පහලට ගොස් එක් පෝස්ටුවක් ලඟ නතර වූවාය.
"සෑම ශිෂ්ඨ ගැහැණියකගේම යටි සිතේ ගල් වැද්දෙක් සිටී."
එය දුටු ඇයට සිනහ පහල වූවාය.
දින ගණනකට කලින් ඇයට ලද මිතුරු ඇරයුමක් මඟ බලා සිටියේය.
"ගෑණු කෙනෙක්නේ"
ඇය මිතුරු ඇරයුම තහවුරු කලාය.
"දැන් බල්ලා වැඩිය කඩේට එන්නෑ. ඌට මගෙ තිබ්බ ආදරේ අඩු වෙලා කියලා දැනෙන්ඩ ඇති. ඌ ගැනත් හොයා බලන්න වෙලාවක් නෑනේ. දැන් මට තියෙනවනේ පපුව පිරෙන්න ආදරයක්."
"Hi"
අළුතින් අනුමත කල මිතුරියගෙන් ඇයට පණිවිඩයකි.
"Hi" ඇය පිළිතුරු බැන්දාය.
"අක්කේ ඔයාගෙ නොම්බරේ දානවද?"
"ඒ මොකටද"
"වැදගත් පණිවිඩේකට"
"මම ඔයාව දන්නෑනේ"
"දෑනගන්නම ඕනිද ගෑණු දෙන්නෙක්ට කතා කරන්න"
"ෆේස්බුක් එකේ ගෑණු නම්වලින් ගොඩාක් ඉන්නේ කොන්ද පණ නැති පිරිමි."
ඇය වොයිස් මැසේජයක් එවුවාය.
"නම්බරේ ඕන්නෑ ඔයා මැසෙන්ජර් කෝල් එකක් ගන්න."
ඇය ඇමතුමක් ගත්තාය.
"අක්කේ. මම ප්‍රියන්තගේ වයිෆ්"
ඇයගේ හදවත වේගයෙන් ගැහෙන්නට විය. වචන පැටලිණි .
"මොකක් ඒ මනුස්සයා බැඳලා නෑ බොරු නොකියා ඉන්නවා. තමුසෙට ඕනි ඒ මිනිහව දැලේ දාගන්ඩද. පුදුම ගෑණු." ඇය පැටලෙන වචනයෙන් වේගයෙන් උත්තර බැන්දාය.
"නෑ අක්කේ අම්මාපල්. ඔයා වීඩියෝ ඔන් කරන්න මම ඔප්පු කරලා පෙන්නන්නම්. මම බඩදරු අම්මෙක්."
ඇය වීඩියෝ සංවාද කොටුව සක්‍රීය කලාය.
කෙට්ටු හීන්දැරි බඩදරු මවකි. සුවිසල් නිවසකි.
"ප්‍රියන්ත බීලා ඉන්න වෙලාවක එයාගේ ෆින්ග ප්‍රින්ට වලින්ම ඇරගෙන මම පෝන් එක බැලුවා. මම අක්කගෙ මැසේජ් කියෙව්වා. අක්කා එක්ක විතරක් නෙවෙයි තව හතර පස් දෙනෙක් එක්ක චැට් කරලා තිබ්බා. එයා දැන් ඉන්නේ ඇලහැර. පතලක් බලන්න ගියා.මගේ මේ පැටියා වෙනුවෙන් මේ සම්බන්දේ නවත්තන්න අක්කේ. මම මිනිහගෙන් ඩිවෝස් වෙනවා. ඒත් මේ පොඩි එකාට යන කල මොකක්ද? ඒ මිනිහා ඔයාට කියලා තියෙන්නේ ගොඩාක් බොරු"
"ඒත් ඔයා ඔප්පු කරලා පෙන්නුවේ නෑනේ ප්‍රියන්ත ඔයාගේ හස්බන්ඩ් කියලා"
වෙව්ලන මුවින් ඇය පිළිතුරු බැන්දාය.
"මම ඔප්පු කරන්නම් අක්කේ. ඒත් මේ විත්තිය ඔයා ප්‍රියන්තට කියන්න එපා. ඔයා එයාට ගන්ඩම එපා. එහෙම වුනොත් ඔය යකා මාවයි බඩේ ඉන්න දරුවවයි මරලා දායි. මේ බලන්න අක්කේ.."
ඇය කැමරාව ඔවුන්ගේ වෙඩිං පොටෝවට දික් කලාය.
අකුණක් හිස මත පාත්වන්නා සේ ඇයට දැණුනි. එය දෙපතුල් හිරි වැටී පොලොවට බහිනවා මෙන් ඇයට දැණුනි. ඇගේ පපුව ගිනි තැබූ හේනක් මෙන් ඇවිලිනි. ඔව් ඉලුක් යායකට ගිනි තිබ්බම චට-පට ගාලා ඇවිලෙනවා වගේ. ඇය අතින් දුරකතනය ගිලිහී බිම වැටුණි.
ඇය කතුර ගෙන බිත්තියට ඇනගෙන ඇනගෙන ගියාය. වැලහින්නක් සේ මහන මැෂිමේ බඳේ හිස තබාගෙන ඉකි ගසමින් හැඬුවාය.
"මගේ පපුවට ආයේ ගිනි තිබ්බා. පිරිමි සංහතියටම මම ශාප කරනවා. බල්ලෝ. ඌ මගේ ඇඟ ඇතුලේ ඉන්න යක්ෂයට දුම්මල ගැහුවා. මම යනවා මුන්නේස්සරම්. ගිහිං පලි ගහනවා ඌට..ඕ ලෙවල්වත් පාස් නැති හරක්ගෙන් ආදරය ඉල්ලන්ඩ හොඳ නෑ. උන්ගේ හරක් ගතිය කොයි වෙලේ හරි මතුවෙනවා."
ඉකිගසා හඬගාමින් ඇය වේදනාව පිට කලාය.
"ඉපදිලා මැරෙනකම් ගෑණු අපි පිරිමින්ට රැවටෙනවා. ඇයි අපි මෝඩ.? ආකාහේ තරු අල්ලන්නත් බෑ. කඩාගන්නත් බෑ. ගෑණු අපට තියෙන්නේ බලාපොරොත්තු විතරයි."
ඔහු ගෙනා හෙයා ස්ට්‍රේට් මැෂිම අතට ගත් ඇය එය හැකි වෙර යොදා පොලොවේ ගැසුවාය. ඔහු දුන් ලාච්චුවේ සඟවා තිබූ රුපියල් දස දහස කීතු කීතු කොට බිම දැමුවාය.
"අන්න දං පඳුර මැරිලා. කවුදෝ කාළකන්නියෙක් උණු වතුර හලලා. මේ මොකද මේ?"
"ඕවගෙ මුල් වේයො කනවා.දං පඳුර බේරගන්න බැලුවා. වතුරත් දැම්මා. බේරගන්න බැරි වුනා. මට මොකුත් උනේ නෑ අම්මේ. මාස්ක් ඕඩරෙත් නැවතුනා. ඒවා දැන් යන්නැල්ලු."
"මොකුත් වෙන්න බැරි නෑනේ. උඹේ මූණ තඩිස්සි වෙලා අඬලම. කඩේ යක්කු නටපු පිට්ටනිය වගේ. මොකෝ බං මේ?"
"මෙන්න මේ මගුල තමයි මේ ඔක්කොටෝම මුල. "
ඇය හැකි වෙර යොදා ඇගේ ස්මාට් ජංගම දුරකතනය මව ඉදිරියේ පොලොවේ ගැසුවාය.
මහන මැෂිමේ පැඩලය උඩ නිදා හුන් බල්ලා එළියට පැන පාර දිගේ දිව ගියේය.
===================================
.
