බ්ලොග් කළාව අතපත ගාන්ඩ පටන්ගත්තු මට යාන්හෑල්ල ලියන සුරංගයා කිව්වා මෙන්න මෙහෙම මෙව්වා එකක් කරන්න යනවා උඹටත් ඇහැකිනං සම්මාදන් වෙයන් කියලා. මෙව්වා එක තමයි අග හිඟකම් ඉහවහා ගිය බදුල්ල දිස්තිරිකේ (ඇමතිවරු දුසිමක් විතර ඉන්න දිස්තිරික්කයක් නොවැ) දුප්පත් ඉස්කෝලෙක ළමයිට ශක්තියක් වෙන්න අධ්‍යාපන උපකරණ බෙදා දීමක් කරනවා කල්‍යාන මිත්තරයට කතා කොරහං කියලා. කල්‍යාන මිත්තරයා කියන්නේ නෙළුම්යාය බ්ලොග් සංසදයේ නිලදරුවෙක් කියලත් කියව්වා. ඉතිං කල්‍යාණ මිත්තරයා එකවුන්ට් නම්බරේ දුන්නා. අනික් එවුන් එක්ක බලද්දි මගේ හූණු බිජ්ජක් විතර වෙච්ච ආධාරේ මම අර ගිණුමට බැර කලා. මම ගම්පහ හිටියත් මගේ ගමේ වෙන මේ කර්තව්‍යයට යාමේ මහා දොළදුකක් මට ඇතිවුනා. ඒ අනුව මම කෝච්චියේ අළුත් අවුරුද්ද සමරමින් ගෙදෙට්ට ලං වෙද්දි පලවෙනිදා උදේ 8-9 විතර වුනා. වැස්ස හින්දා ගෙදෙට්ටම වැදිලා ඉඳලා 04 වෙනිදා පාන්දර සුරංගයාගේ ගෙදෙට්ට යද්දි සුරංගයා..භාග්‍යා නංගී..සුරංගගේ ප්‍රිය බිරින්දෑයි ඔක්කොම පාසල් උපකරණ පැක් කොරලා වෙන වෙනම තියලා තිබ්බා.
පස්සේ කළ්‍යාණ
මිත්තරෙත් ඇවිල්ලා අපිවයි අර පාසල් බඩු ටිකයි අහුලගෙන අර අපේ බදුල්ලේ ආච්චිලැයි
ගෙවල් පැත්තෙන් ස්ප්‍රීංවැල්ල කඳනේ තේ වත්තක් පාමුල තියෙන ඉස්කෝලෙට ගියා. වාහනේ
ඉස්කෝලෙටම දාන්න බැරි නිසා ඉතුරු හරිය පයින් ගෑටුවා.
ඉස්කෝලෙට යන තැනම බෝඩ්ඩෙකක් දාලා තිබ්බා ගිය අවුරුද්දේ සිස්සත්වෙන් එක ළමයෙක් ලකුණු 171 සහ අනික් ළමයා ලකුණු 169 ගත්තා කියලා. පින්සිබල් අපිව ආදරෙන් පිළිගත්තා. ඒකොල්ලා අපිව ඔපිස් කාමරේට එක්කන් ගියා. පිළිගන්නවනම් පිළිගන්න නැත්තන් නිකන් ඉන්න මේ ඉස්කෝලෙ ළමයි 67යි. ගුරුවරු 20යි. කංකරු 02යි. මුරකරු 01. තව පුස්තකාල සහායකයකුයි විද්‍යාගාර සහායකයකුයි අඩුයි. (මොකුත් කියන්නෑ හිතන්න) ඉතිං ළමයි අම්මලා ගුරුවරු මුරකරු සහ කංකරුවෝ අපිව සාදරෙන් පිළිගත්තා. විදුහල්පතිතුමා කල්‍යාණ මිත්තරේ හරබර කතාවන් කලා. හැබැයි ඔය ඉස්කෝලේ ටීචලා...ළමයි..විදුහල්පති..මුරකරු..කන්කරු ...මවුපිය කවුරුවත් ඔය බොග් කෙරුවාව ගැන දැනන් හිටියේ නෑ.. අපි ඒ ගැන කිව්වත් තේරුණා කියලනම් මම හිතන්නේ නෑ.
