ඡන්දේ - 02 කොටස

වෙසක්කෙකටත් ගමේ ගියා. කහ පැහැති සපු මල් පිපී සුවඳ විහිදුවමින් තිබිණ.

බල්බ් වැල්.. වෙසක් කූඩු.. ගමේ ඉහල පහල.. සීතල...

“බියර්රෙකක්කත් ගහන්ඩ නෑ බාර් වහලනේ..”

“මං ආසයි ගමේ ගිහිං එළවලුවක් වවාගෙන ඉන්න”

ගමේ ඉන්න උන්ගේ අවසන් කෙඳිරිය කොළඹ යෑම. කොළඹ ඉන්න උන්ගේ අවසන් කෙඳිරිය ගමේ යෑම.

බෝම්බ පිපුරුණේය. බෝම්බ පිපුරුමෙන් යූ.එම්.පී ආණ්ඩුව අනාත නාථ වෙලාය. “අවුරුදු විසි අටකින් ගත්ත ආණ්ඩුව කොරන් යන්න ඕකාට පින නෑ. එක්කෝ අර සජිත්ට හරි දීලා රනිලා තොලොංජි වෙලා යන්න ඕනි. තිබ්බත් වැඩක් තියෙන එකක්යැ. අපිට මොනාද කරේ. අම්මපල් මේ පාරනම් මගේ ඡන්දේ කටුගානවා.”

අම්මා මට ටැලිපෝං කෝල් එකක් ගත්ත වෙලාවක ආවේගය පිට කලේ එහෙමය.

හාලිඇල ටවුම දෙකට දෙබෑ කරමින් බදුලු ඔයේ අනුශාඛාවක් ටවුම මැද්දෙන් නිසොල්මනේ ගමන් කරයි. ඉස්සර ඔය පාලම ඉහත්තාවේ ලොකු හාල් මෝලක් තිබ්බා. දැන්නම් ඒක අභාවයට ගිහිල්ලා. බණ්ඩාරවෙල පාරේ මීටර් හත් අටසීයක් ගියාම කෝවිල. ඇටම්පිටිය පාරේ මීටර් හත් අටසීයක් ගියාම මුස්ලිම් පල්ලිය. බණ්ඩාරවෙල පාරේ නුග ගහ යටින් පැල්ලැහැට බැහැලා ඇවිදගෙන ගියාම හාලි ඇල්ල කෝච්චි ඉස්ටේසම.ඊගාවට උඩුවර.ඊගාවට දෙමෝදර. ඊගාවට ඇල්ල. ඊගාවට බණ්ඩාරවෙල. ඔය ටවුම බේසමක් වගේ. වටේ කඳු. මැද ටවුම. සීතල මැද්දේ මීදුමෙන් කඳු වසාගත්තාම හරිම මූසල පාටයි. කන්දෙගෙදර පාරනම් කොයි වෙලාවෙත් පාලු පාටයි. හැම වෙලේම සෙනඟ අඩු නැත්තේ සදන් අයියගේ සැලූන් එකෙයි ප්‍රියන්තයගේ බාර් එකෙයි තමයි. මොකා මොන බෝම්බ ගැහුවත් මෙහේ දෙමළ..සිංහල..මුස්ලිම් මිනිස්සු සමඟියෙන් සංතෝසෙන් ඉන්නවා. අවුලන්ඩ හැදුවට ඇවිලෙන්නේ නෑ.

“යෙපි සංතෝෂෙන් යින්නේ...දුක ශෝකය නේ දන්නේ අයියා මල්ලී වාගේ අයියා මල්ලී.. යෙක හෙලියේ බත් කන්නේ යෙක පැදුරේ බුදියන්නේ අයියා මල්ලී වාගේ අයියා මල්ලී....”

අපි ඉස්සර පුකට අව්ව වැටෙනකන් නිදාගන්න එක තමයි කරේ. සමහර දවස්වලට අම්මා ඇවිත් ඉස්කෝලෙ යන්න දෙතුන් පාර කතා කරත්

“ම්හු”

හතරවෙනි පාර සීතල වතුර ප්‍රහාරයක් බව දන්නා අපි දඩ බඩ ගාලා නැගිටිනවා.

“අම්මට හුඩු හතයි”

දඩ බඩ ගාලා ලිප්බොක්කට ගිහිං ගිනිපෙල්ලක් අරං චොරෝස් ගාලා වතුර එක්ක ඔබලා අඟුරු කැටේකුත් අරං සල්ලයිට් කෑල්ලත් උස්සන් ඇලට දුවනවා.

සීතල වතුර කටට ගත්තම දත කට පූට්ටු වෙලා යනවා දැනෙනවා. රෙදි හෝදන්ඩයි නාන්ඩයි දෙකටම සල්ලයිට් තමයි.

“මෘදු සබන් ඒ කියන්නේ බේබි සබන් වල තියෙන්නේ පොටෑසියම්. හමට අගුණ නෑ. රෙදි හෝදන සබන් ඒ කියන්නේ සල්ලයිට් වල තියෙන්නේ සෝඩියම්.”

“ඌරන්ට මොන සෞඛ්‍යයද මහත්තයෝ.”

ඔන්න දැන් පුක කැඩිච්ච කඩි වගේ අපි දුවනවා. නවතිනවා.. දුවනවා .. නවතිනවා.. ඉස්කෝලෙට කිලෝමීටර් එකයි කාලයි. A5 මාර්ගය. පේරාදෙණිය බදුල්ල චෙන්කල්අඩි හයිවේ. එක කිලෝමීටර් කණුවක් සොහොන ගාව. අනික පංසල ගාව. ඊට ටිකක් එහායින් ඉස්කෝලේ. කිලෝමීටර් එකයි කාලයි.

“පී.ටී..සිංහල..ඉංග්‍රිසි..ආගම..විද්‍යාව..ගණිතය..චිත්‍ර.. සමාජ අධ්‍යයනය”

“ඇයි ඉන්ටවල්”

“මෙවර මධුරිගේ පාසල් නිවාඩුවෙන් වැඩි කොටසක් ගෙවී ගියේ අලුත් අන්දමේ වැඩක් සඳහාය”

“ඉකෙයා බාල වියේ සිටම රාත්‍රී අහස දෙස බලන්නට පුරුදුව සිටියේය.”

“හතර රියන් සහ දෙරියන් එකම ගමේ යාලුවෝය. මේ දෙන්නා කලක පටන් බොහොම එකමුතුයි.”

“මීටර් සියය..නූල් කෑල්ල..සාර භූමි..”

“තිසර සරුයි අංජුලා ටීචයි යාලුයි”

“අංජුලා ටීච බැඳලනේ.මහත්තයා රට”

“ආදරේට එවුවා බාධාවක් නෙවෙයි”

වෙඩි වගේ විනාඩි දහයෙන් උදේ ඉස්කෝලේ ගිය අපි හවස එද්දි පැයක් විතර යනවා. නාකි බල්ලෝ කොළඹ ගියා වගේ.

පිට්ටනිය අයිනේ කොට්ටම්බා ගහට පොලු ගසා කොට්ටම්බා තලා කෑම. ඉස්කෝල කැලේ කැහැලියා..කුඩු මිරිස් කැඩීම..මිනී මහත්තයලගේ ගහෙන් හොරෙන් චෙරිස් කැඩීම. ඉස්කෝලේ අරින වෙලාවට මිනී මහත්තයා පොල්ලකුත් තියාගෙන චෙරිස් ගහ යට ඉන්නවා.පංසලට පැල්ලැහැ ගල් රැන්දේ මොර ගස්වල අතු කඩා ගෙඩි කෑම.. කැකුණ ගහේ ගෙඩි තලා මද කෑම.. වැඩිය කෑවොත් කලන්තේ වගේ.. පකඩෙ මාමලාගේ ගල්රැන්දේ කොක්කු ගෙඩි කැඩීම.. කැටේ ගෙදර වත්තේ තෙල් මොට්ටු කෑම.. බූටා ගෙඩි කෑම බූටා කොල කෑම..ඉස්කෝලේ මහත්තයලගේ පිහිල්ලට කට අල්ලා වතුර බීම.. අතේ සත පනහක් ඇතොත් බංටි ටොපි කා කොලය ඇදීම .. පේරවත්තේ වත්ත අයිනේ පේර ඇතොත් පේර කැඩීම.. පැණි තෝර කෑම.. ගෙදර ගිහිං බත් කෑම..

“උඹලගේ බඩේ එච්චර ඉඩ තියෙනවද? කොන්ක්‍රීට් ටිකක් කාලා යකඩ ඇණ ටිකක් ගිලලා වතුර බීපල්ලා.”

ගෙදරට යන්ඩ ඉස්සෙල්ලා අපි යන තව තැනක් තියෙනවා. ඒ විජේ අයියගේ මඩුව. ලී වැඩනම් ඉතිං විජේ අයියා තමයි. හයි රේට්. කොලිටි වර්ක්ස්. අපි ගෙදරට යන්න කලින් විජේ අයියගේ මඩුවට ගිහිං ලී කැපෙන .. යතු ගෑවෙන.. නියන් ..යතු මුවහත් කෙරෙන දිහා බලා හිඳීම සහ ඔය වුවමනාවක් නැතත් යතු රොඩු හරි ලී කුඩු ටිකක් හරි සාක්කුවේ ඔබාගෙන යන එක සිරිතක්. විජේ අයියා ප්‍රියන්තයගේ බාර් එකේ නිත්‍ය සාමාජිකයෙක්.

අපේ බංඩෙ බාප්පත් වඩුවෙක් තමයි. ඒත් එයා දන්නේ ටවල් රැක් හදන්ඩ විතරයි. ඇඳන් හැදුවොත් ඉතිං

“චිරිස්..බිරිස්..චිරිස්..බිරිස්..ජරස් ..බරස්..ජරස් ..බරස්..”

අලුත බැඳපු ජෝඩුවක් ඇඳක් හදවගෙන ගිහිං මල විජ්ජුම්බරයක් වුනා. ආය ඇඳ හදපු ගාස්තුව දෙන්ඩ වුනාද කොහෙද.. කොඳු නොකැඩී බේරිලා තියෙන්නේ අනූ නමයෙන්.. නිකං බාස්.. බංඩෙ බාස්..

“පේමදාස මහත්තයා එනවළු බදුල්ලට විසි නමය ... සුයං රැකියා ආධාරයි වියළි ආධාරයි බෙදනවා කියලයි ආරංචි. මං ඔහේගේ නමත් දැම්මා”

මාලු ඇන්ටි කඩිමුඩියේ ඇවිත් අම්මත්තෙක්ක කියෝනවා. මාලු ඇන්ටි තමයි අපේ ගමේ එසසච් ජාචික පස්සේ සම්බන්ධීකරණ නිලධාරී. චී ලංකා නිදහස් පස්සේ සම්බන්ධීකරණ නිලධාරී නෙවෙයි ඇමති වගේ ඉන්නේ නැම්බර් මාමා. ඔය නැම්බර් කියන්නේ ඉස්සර ගංසබා වල තිබ්බ ලොකු පට්ටමක්ලු. හරියට ප්‍රාදේශීය සභා මංත්‍රී කෙනෙක් වගේ. ඉතිං දැන් ගම්සබා නැතත් අදාල පට්ටම නැතත් නැම්බර් මාමා ඉන්නේ අඩි ගානක් උඩින්.පාරේ යන්නේ මෙන්න මෙහෙම. දන්නැද්ද ඉතිං මේ පැතිවල උන්ගේ සද්දෙයි පඩ ගඳයි විතරයිනේ. ඔය නෙලුදණ්ඩෙත් ඉන්නවා නැම්බර් කෙනෙක්. මිනිහට තියෙන්නේ කතා පවත්තන මේනියාවක්. මං හිතන්නේ නෙලුදණ්ඩෙ මරණ සමිතියේ ලොකු කාලයක් මොකක් හරි තනතුරක හිටියා. ඉතිං මිනිහා කරන්නේ එහේ විතරක් නෙවෙයි අහල ගම් හතකම මල ගෙවල් උනාම ගිහිල්ලා අනාරාධිතවම කතා පවත්තන එක. ඒවා හරි ආවේගශීලී කතා. හරියට දේශපාලන කතා වගේ. කතා කරන ගමන් හොරෙන් හොරෙන් වට පිට බලනවා. තමන්ගේ කතාවෙන් මිනිස්සු මුසපත් වෙලාද කියලා. කතා කරන ගමන් අර පේමදාස මහත්තයා වගේ කකුලේ ඇඟිලි වලින් ඉස්සෙනවා. කතාව ඉවරවෙලා බොහෝම උජාරුවෙන් සතුරු බල සේනා දිග්විජය කල කුමාරයෙක් වගේ තුවායත් කර වටේ ඔතාගෙන පැත්තකට වෙලා මිනිස්සු තමන් ගැන අවධානයෙන්ද කිය කිය හොරෙන් හොරෙන් බලනවා. මටනම් මිනිහගේ කතා නිකං පුස්සක් වගේ. ඒත් ගොඩාක් ගම්මුන්ට ඒ කතා මරු.

දැන් ගම්වල තැන තැන පොකට් මීටින් පවත්තන්න හෙන තරඟකාරිත්වයක් තියෙන්නේ.නිදහස් පස්සේ එවුන් එස්සච්ජාතික පස්සෙට වඩා මිනිස්සු තම තමන්ගේ මීටිමට ගේන්ඩ උස්සහ කරනවා. නිදහස් පස්සේ මීටින් නැම්බර් මාමලාගේ ගෙදරද එස්සච්ජාතික පස්සේ මීටින් මාලු ඇන්ටිලාගේ ගෙදරද පැවැත්තෙනවා. ඔය පොකට් මීටින් වලට වි.ජ.මු එනවා කියලා පණිවිඩ යැව්වත් එන්නේ වි.ජ.මුගේ මල්ලියි ර.මු රත්නායකයි වගේ ලපයි සිපයි තමයි. නැම්බර් මාමානම් පයින්ඩ යවන්නේ බණ්ඩාරනායක නෝනා එනවා වගේ. ඒත් එන්නේ ඔය කටුගහ රත්නායක වගේ ලපයි සිපයි. අපිත් ඉතිං ඡන්ද හිමිකමක් අහල හත් ගවුවක නැති වුනත් ඔය රැස්සීම් වලට යන්ඩ ඕනි. සෙනඟ පෙන්නන්ඩත් එපැයි.

“අයියට එන්ඩ වෙලාවක් නෑ. පේමදාස මහත්තයගෙ මීටින් ඒ නිසා මම ආවේ”

වි.ජ.මු ගේ මල්ලී අයියා ලියපු කතාව කියවනවා. අලියා ඉස්සරා කතිරෙ ගහලා ඔයාලගේ ආසනේ ර.මු මහත්තයගේ හය ඉස්සරහ කතිරෙ ගහලා අපේ අයියා ඒ කියන්නේ ඔයාලගේ දිස්ත්‍රික් නායක වි.ජ.මු. මහත්තයගේ අංක නමය ඉස්සරහත් කතිරයක් ගහන්ඩ.

එයිට පස්සෙ ර.මු. රත්නායක කතා කරනවා. පිලිගැනීමේ කතාව පාලි සර්ගෙන්. ස්තුති කතාව පකඩෙ මාමා හරි ඡන්නා හරි කරනවා. මාලු ඇන්ටි ගානේ තේ පැන් සංග්‍රහය.  ආච්චිත් ඇවිත් මාරි බිස්කට්ටෙකක් කහට එකේ ඔබාගෙන කනවා. ආච්චිත් ආය කැපුවත් කොල. පකඩෙ මාමටයි ඡන්නාටයි පෝස්ටර් මිටි හතරකුයි තීන්ත බකට්ටෙක්කුයි පින්සලකුයි දීලා කීයක්දෝ සාක්කුවෙත් ඔබලා යනවා.

“ඕකුන්ගේ කාලේ චූටියෝ කන්ඩ තිබ්බෙ නෑ. අපි කෙහෙල් අලත් තම්බන් කෑවා. මිරිස් නැතුව හොදි කාපං. . .සීනි නැතුං තේ බීපං. . . කිව්වේ ඒ කාලේ. හැමතැනම හාල් පොලු. . මිරිස් පොලු. .හඳෙන් හාල් ගෙනල්ලා දෙනවා කියලා ආපු ගෑණි. .”

ආච්චි මැතිණිට බනින්ඩ පටන්ගන්නේ ඔතනින්.

ඔය පේමදාස මහත්තයා ඉන්නවා නේද? පේමදාස මහත්තයට විරුද්ධව අපි එකෙක්කත් කට ඇරියොත් බලාගන්ඩ පුලුවන් අපේ අම්මයි ආච්චියි අපිට දෙස්ස කපන හැටි.

“තොපි මහ ගුණමකු ජාතියක්. බඩපොත්ත පිටට ඇලිලා ඉන්නකොට ඔය මිනිහා තමයි විලි වහගන්ඩ වස්තරෙත් දුන්නේ. නිල ඇඳුම් කියලා. ඔය මිනිහා තමයි කූපන් කාඩ්ඩෙක දුන්නෙත්. උඹලට ඉස්කෝලෙදි ඉස්කෝතු. . කිරි. . ඉස්කෝලෙ යනවට දවසට රුපියල් තුන ගානේ දුන්නෙත් ඔය මිනිහා තමයි. දැන් ජනසවිය දෙන්ඩත් යන ඔය මිනිහා දෙවියෙක්. තොපි කරාවො වගේනේ . කරාවෝ ගුණේ නෑ. ලබුමල සුවඳ නෑ. “

ජනසවිය දෙන්ඩ ඉස්සල්ලා දත්ත රැස්කරන්න ග්‍රාමසේවක මහත්තයා ගෙයක් ගානේ එනවා කියලා ආරංචි වුනාම අම්මා හොඳ වේවැල් පුටුයි රේඩුවෙකයි ගේ ඇතුලේ කාමරේක හංගලා වේවැල් කැඩුණු පුටුවක් දෙකක් ඉස්සරහින් තියෙනවා. චිමිනි ලාම්පුවත් ගෙනල්ලා කැබිනට්ටෙක උඩ තියෙනවා.

“ගෘහ මූලිකයා?”

“නැතිවෙලා”

“පවුලේ ළමයි?”

“හතරයි”

“ලැයිට් තියෙනවද?”

“නෑ”

“රස්සාව?”

“කුලී වැඩ”

“මාසික ආදායම?”

“අනේ මහත්තයෝ එහෙම කියන්ඩ බෑ. වැස්සොත් වගේ වගක් නෑ”

“අටසීයක් දාමු”

“පන්සීයක් දාන්ඩ මහත්තයෝ”

ඡන්නලා පකඩෙ මාමලා වැඩ පටන් ඇරං. පාරවල් මැද අලි ඇඳලා වි.ජ.මු. ර.මු කියලා ලියලා එවුන්ගේ අංක ගහලා. ගස් ගල් වල කොලපාට පෝස්ටර් අලවලා.

පහුවෙනිදට අනික් පැත්තේ එවුන් ඕවා විකෘති කරනව. ර.මු ගේ නමේ රයන්නට ඉස්සරහා කොම්බු ඇඳලා. “රෙමු.”

වි.ජ.මු ගෙ නමේ මුල් අකුරු දෙකට කලු තෙල් හලලා. “මූ”

“මූ කවුද මූ මොනාද කරන්නේ?”

ඡන්නලා පකඩෙ මාමලා පහුවෙනිදා ඇවිල්ලා මේ විකෘතිය කරපු උන් ගැන අපේ අම්මත්තෙක්ක කතා පවත්තනවා.

“අනුමානයක් නෑ ඕක මැම්බරයගේ වැඩක්. ඕකුන්ටත් එකක්වත් ගහන්ඩ දෙන්ඩ එපා. ඇයි යකෝ අපේ ආණ්ඩුවනේ”

“ලොකු හාන්දුරුවෝ මේ පාර මොකාටද දන්නෑ”

“දෙපැත්තටම. දෙපැත්තෙන්ම සල්ලි දුන්නොත් ලොකු හාන්දුරුවෝ මැද. කොයි පැත්තෙද කියලා හිතාගන්ඩ බෑ.”

(තව කොටසක් ඇත)

ඡන්දේ 01 කොටස

අවුරුද්දට ගමේ ගියා.

“ආ චූටියත් ඇවිත් ඉන්නේ. අදනම් මොනා හරි කරතෑකි.”

“චූටියා ගෙනාපුවා නෑ ගෙදර?”

ඔහොම තමයි ගමේ එවුන් අපිව පිළිගන්නේ.

ගමේ ඇට්ටිම්බෙන් ජංගි කෑලි ඇඳගෙන හිටිය පොඩි කෙල්ලන්ගේ සයිස් යකෝ. සමහර උන් ලොකු ලොකු ජොබ්ස් වල. සමහර උන් කොළඹ.

“ගමන බිමන කතාව දැන් හරි අමුතු වෙලා. ගමන බිමන කතාව දැන් හරි අමුතු වෙලා.”

“උයා අදද ආවේ?”

“අනී අරි ෂෝයි”

“කාල් එකක් ගන්ඩ තියෙනවා. චූට්ටක් සොරි”

“උයාට ලාෂ්සන මල් ගවුමක් ගෙනාවා”

“අලි..අලි..අලි..අලි....”

“කාර්රෙකක් ගන්ඩ ඉන්නේ හස්බන් රට ඉඳං ආවම”

“අම්මලා එහේ ගිහිං ඉන්නෑ අනේ. බාත්රූම් එහෙම එයාලට පුරුදු නෑනේ”

“අපේ ඔෆිස්සෙක කලම්බු වල වර්ල්ඩ් ට්‍රේඩ් සෙන්ටර් වල තියෙන්නේ චූටි අයියා තර්ටි ෆයිව් ෆ්ලෝ ”

හාලිඇල්ල ටවුම තාම එහෙම්මයි. නුවරඑළිය බස් ස්ටෑන්නෙක ගාව සුම්රා මුදලාලි මැරුණට පස්සේ කඩේ අබාවෙටම ගිහිං. දැන් ඒක වෙන කවුදෝ කරන්නේ. එතනට එහා පැත්තේ පාරිස්ගේ මස් කඩේ. බිත්තර වරපු කුකුල්ලු පණ පිටින් ගෙනල්ලා කූඩුවල දාලා ඉන්නවා. කවුරු හරි ඇවිල්ලා කුකුලා දිහාට ඔහෙක් කරලා බෙල්ල දික් කරලා පෙන්නුවාම පාරිස් කුකුලෙක් අරං පිටිපස්සට යනවා. කුකුලා කෑ ගහන සද්දෙ ඇහෙනවා. විනාඩි විස්සකින් විතර මස් බෑක්කෙකක් උස්සන් ඇවිත් දීලා සල්ලි ගන්නවා. මේ ගැන හාන්කවිසියක්වත් නොදන්න අනික් කුකුල්ලු සතුටින් තමන්ගේ ජීවිතේ අන්තිම හෝරා කීපය ගත කරනවා . ඉර අවරට යන්න කලින් සේරම කුකුල්ලු ටික තමන්ට අයිති ලෝක වලට නික්මෙනවා.

මොන ලෝකද? අපේ සිංහල මුනියගේ බඩට තමයි.

හරක් මස් කඩේ තියෙන්නේ හාලිඇල්ලෙන් නුවර එළිය පාරේ මීටර් 500ක් ගියාම පාරෙන් පැල්ලැහැ.

“යෙපිලා අරකා මරනවා තමයි මල්ලී. යෙපිට අරකා ගෙනත් දෙන්නෙත් යපිලගෙන් මෂ් ගොඩ ගොඩ ගෙනියන්නෙත් ෂිංගල මුනියා තමයි.”

ඒ මස් කඩේ මුදලාලි..

බාර්නම් හතරක් තියෙනවා. හතරෙම සෙනඟ පිරිලා. දෙකක් බණ්ඩාරවෙල පාරේ. එකක් මහජන බැංකුව ගාව. අනික බදුල්ල පාරේ.බාර් ඇතුලේ බොන්ඩ තහනම් වුනාට හැම බාර්රෙකකම සෙනඟ පිරිලා බෝතල් කඩාගෙන බොනවා. දෙමලු බෝතල් රා තමයි බොන්නේ.ඇම්බැස්ටර් කියන්නේ ඒවට. බීලා කචල්. සක්කිලි පඩි ගත්තා වගේ චක චකේ. හාලිඇල්ලේ පොලීසියේ අයත් මේවා නොදැක්කා වගේ යන්නේ බාර් හතරෙන් හවසට බෝතල් හතරක් පොලීසියට වඩින නිසා තමයි. මේ බාර් වලින් ජනප්‍රියම බාර්රෙක බණ්ඩාරවෙල පාරේ ප්‍රියන්තයගේ බාර් එක. ඒක ප්‍රියන්තයගේ නෙවෙයි ආය. ප්‍රියන්තයා ඒකේ වැඩ. ගමේ එවුන්ගේ කටේ ප්‍රියන්තයා. ප්‍රියන්තයා කරන්නෙත් ගමේ එවුන් සල්ලි දීලා ගන්න බෝතලෙන් වීදුරුවක් කටේ හලාගන්න එක.

මහා හුලඟක් ආවා. ගස්වල කොල බිමට පතනය වුනා. අහස අඳුරු වුනා. මහා වැස්සක් ඇද වැටුණා. දූවිලි වලට වැහි ගෙඩි වැටිලා ඒ සුවඳින් ගම පිරිලා ගියා. වැස්සට අවුරුද්ද සේදිලා ගියා.

මම ලියපු බෝතල් අවුරුද්ද  බලහල්ලා..

...............................................................................................

“ඊයේ රෑ පාල්ලිමේන්තුව විසුරොලාලු”

ආච්චි තමයි ඔය පණිවිඩේ අරං එන්නේ. අපේ ගෙදර රේඩුවෙක කැඩිලා කන්දෙගෙදර අයියට හදන්ඩ දීලත් සෑහෙන්ඩ කල්. කන්දෙගෙදර අයියා ඒක කන්දෙගෙදරට ගෙනියලාලු. මොකද්දෝ කෑල්ලක් පිච්චිලාලු. ඇයි ඉතිං ඕක ගෙනාපු දවසෙ ඉඳං ලොක්කයියගේ වැඩේ අම්මා නැති වෙලාවට මැකෑනික් වැඩේ. රේඩුවෙක කෑලි කෑලි වලට මස් කරනවා. අන්තිමට කෑලි දෙක තුනක් තිබිච්ච තැන් අමතකයි. ආය හොය හොය හයි කරනවා. ඒත් කෑලි ඉතුරුයි. මමනම් කරන්නේ රේඩුවෙකේ ඒරියල්ලෙකේ වයර්රෙකක් බෑඳලා වහලෙන් එලියට දාලා එතනිමුත් අඹ ගහට දාලා අලුත් රේඩියෝ චැනල්ලෙකක් හොයාගන්න එක.

“සමස්ත ඉන්දීය ගුවන්විදුලියේ සිංහල සේවය”

“වෙරිටාස්”

ඔය මං හොයාගත්ත රේඩියෝ චැනල් තමයි.

“එතකොට බල්බ්බෙක ටෙලිපෝන්නෙක හොයාගත්තේ කවුද? “

“එඩිසන්”

“එතකොට වෙරිටාස් හොයාගත්තේ කවුද?”

“චූටියා”

චොරෝස්...සොරෝස්.. චොර..චොරෝස්..

මිඩ්ල් වේව්ස්.. සෝට් වේව්ස්.. පැහැදිලි නෑ.. ඒ කාලේ එෆ්.එම් තිබ්බ එකක්යැ.

“මෙලෝ දෙයක් අහගන්ඩ නෑනේ මුන් එකතු වෙලා රේඩුවෙක කාලා. දැන් ඡන්ද කාලේ රේඩුවෙක නැතුං පුලුවන්ද? මං අර මිනිහට වැඳලා හරි රේඩුවෙක ගේනවා. එකෙක්කත් අල්ලලා තිබ්බොත් තලනවා ඇඟිලි..”

“මැම්බරයත් ඇට දෙක හොල්ල හොල්ල උඩහට පල්ලැහැට යන්නේ. මෙදා පාර දිනන්ඩ වෙන්ඩ ඇති. දිනයි රෙද්ද? කර උඩ තියාගෙන දේසපාලනේ කරන්නේ. පුක කහගන්ඩ නියපොත්ත නෑ”

දැන් තමයි ගම දෙකට බෙදෙන්නේ. ශ්‍රී ලංකා..යූ ඇම් පී..

එතකොට ජේවීපී.

එහෙම එවුන් එකෙක්කත් මේ ගමේ නෑ. ඔය අකුරු තුන කියනකොට සමහර මිනිස්සු වෙව්ලනවා.

ඔන්න මාලු ඇන්ටිත් කහ කහ අපේ ගෙදර පඩිපෙල දිගේ පැල්ලැහැට දොක්කනවා.

ඔය ගෑණි මොනාට ඔච්චර කහනවද මංදා.

“ඔහේ දන්නවැයි? ඔහේ දන්නවැයි. ඊයේ රෑ විසුරොලාලු”

“ඔවු දැන් පැල්ලැහැ ගෙදර උන්දෑ කිව්වේ”

මාලු ඇන්ටි බෙන්තර ගඟෙන් එහා. වාග් විලාශය හරි අමුතුයි. ඔහේ..කෑවැයි.. ගියැයි..

“ඇන්ටි මේ සතියේ සිත්තර සත්සිරි ගෙනාවද? ටෝගට මොනා වෙලාද දන්නෑ”

“පලයව් යන්න මං කියලා තියෙනවා නේද මහ මිනිස්සුන්ගේ කතා මැදට පනින්න කුස්සියට එන්න එපා කියලා.”

අපි ඉතිං පිලිකන්නට ගිහිං මාලු ඇන්ටිගෙයි අම්මගෙයි දේශපාලන කතාවට කන් දීගෙන ඉන්නවා.

“රෝහන මහත්තයවයි වි.ජ.මුයි ගෙනල්ලා මීටිමක් තියමු. අපේ ගෙදර තියන්ඩ බැරියැ ගියපාර වගේ. “ මාලු ඇන්ටි මේ පාරත් ජයටම වැඩ කරන්ඩ වගේ හදන්නේ.

අපි යූ.ඇම්.පී.

ඇති ඡන්දෙකුත් නෑ. තොපිට මොන දේසපාලනේද?

කැපුවත් කොල.

ඉතිං පොඩි කාලේ ඉදං ඇහිලා තියෙන්නේ..

අලියා..කොල පාට.. ජේ ආර්.. පේමදාස..ඩඩ්ලි.. ඩී.ඇස්.. ලලිත්..ගාමිණී ..වි.ජ.මු....

විජ්ජාවෙන් ජනතාව මුලා කරන්නා. සංස්කෘතික..බුද්ධශාසන..අධ්‍යාපන හා උසස් අධ්‍යාපන ඇමති.. සුදුස්සාට සුදුසු තැන..

අපේ ගෙදෙට්ට අවුරුද්දට ලිතක්.. ජාතක කතා පොත්.. සාහිත්‍ය පොත් තැපෑලෙන් එවන්නේ වි.ජ.මු.

ආච්චි මහ ඉහලින් කතා කරන්නේ වි.ජ.මු  ගැන.

පර්සි සමරවීර.. අබේකොන් මහත්තයා.. රෝහණ මහත්තයා.. සමරවීර වීරවන්නි. බිංදු මහත්තයා..

උක්කුං..සමීර.. සමන්ත උමුත් යූ ඇම් පී.. සිසිර සර්..ප්‍රින්සිපල්..ලලිතා ටීච යූ ඇම් පී..

ධම්මිකා ටීච.. ගිත්මා ටීචනම් ශ්‍රිලංකා වගේ.. ගුණසේකර සර් චේගුවේරා කාරයෙක් වගේ..

මැම්බර් මාමා ..පැල්ලැහැ අප්පුහාමි මාමා..කුඹුරෙගෙදර මාමා..ගුණතිලක මාමා ශ්‍රී ලංකා..ඇයි අපේ කලුබංඩේ බාප්පා ශ්‍රි ලංකා.. ඒ මිනිහා කොහොමත් ලවක් දෙවක් නැති එකානේ.. අපේ පරම්පරාවේ අනිත් ඔක්කොම යූ.ඇම්.පී.

“අම්මා ඉස්සෙල්ලාම අලියා ඉස්සරහ කතිරේ ගහන්ඩ. පස්සේ නමය ඉස්සරහා කතිරේ ගහන්ඩ. නමය වි.ජ.මු” බාප්පා ආච්චිට කියා දෙනවා.

“මූද හත්ගව්වක් තියාගෙන අමුඩේ ගහනවා. වි.ජ.මුගේ අංකේ නමය කියලා කොහොමද දන්නේ. තාම ඡන්ද කොල ඇවිල්ලවත් නෑනේ”

“ඒ මිනිහා හැමදාම නමය තමයි. බදුල්ලේ වැඩිම මනාප”

“ආයුබෝවන් මේ ඔබ අමතන්නේ එස්සච් ජාචික පස්සයේ බදුල්ල දිස්ත්‍රික් ප්‍රචාරක අංශයයි”

උඩ කන්දෙන් ඇටම්පිටිය ගලබොඩැල්ල කින්ග්රෝස් වත්ත හරහා ලව්ස්පීකරේ එනකොට අපි පාරට දුවන්නේ ඔවුවයෙන් විසි කරලා යන කොල අහුලන්න. දින දර්ශන ලිත් එහෙමත් විසි කරලා යනවනේ. ඔවුවා විසි කරාම සමහර විට අහුලගන්න පාර දිගේ හැතැප්ම බාගයක් විතර දුවන්ඩත් සිද්ද වෙනවා. ඇයි ඉතිං හුලංපාරට පාර දිගේ කොලත් ඇදි ඇදි යනවනේ. ශ්‍රී ලංකා එකේ ලව්ස්පීකර් යද්දි අපි පාර පැත්ත පලාතේ යන්නෑ. ශ්‍රී ලංකා එකේ ලිතක් කොලයක් දැක්ක තැන “ජරාස්” ගාලා ඉරලා දාන එක තමයි ඉතිං කරන්නේ.

හදිසියේවත් ලව්ස්පීකරෙන් කොල විසිකරගෙන නොගියොත් ඒකේ යන උන්ගේ අම්මා මුත්තලත් මතක් කරනවා ඉතිං.

“නොදකින්. පාරට දුවන් ආපු එකටත් පාඩුයි.”

ඔය දැන් මහින්ද මහත්තයා එක්ක අපේක්ෂකයෝ පෝස්ටර් ගහනවා වගේ තමයි ඒ කාලෙත්. ලොකුවට ප්‍රේමදාස මහත්තයා. පොඩියට අපේක්ෂකයා. අලියා ප්‍රේමදාස මහත්තයගේ. ඉලක්කම අපේක්ෂකයගේ. අපිට හිතුනේ ඔහොමයි.

ඔය විසිකරලා යන කොල..ලිත්..පොත්..දින දර්ශන ඔක්කොම අපි එකතු කරනවා. තරඟෙට වගේ. හැබැයි කොලපාට වෙන්ඩ ඕනි. නැත්තං අලියා ඉන්ඩ ඕනි. නැත්තම් ඉතිං ජරාස්-බරාස්... ඔව්වයෙන් වෑහෙන තීන්ත සුවඳ.. ෂාහ්..

“ඔන්න රේඩුවෙක ගෙනාවා. එකෙක්කත් අල්ලන්නෑ”

අද ඉඳං ඉතිං අම්මා දාන එවුවා තමයි අහන්ඩ ඕනි. ඒ කාලේ ආණ්ඩුවේ චැනල් විතරයිනේ තිබ්බේ. උන් කියනවා අපි අහනවා. පාලු ගෙයි වළං බිඳිනවා.

“ඇන් ඇම්ට පුලුවන්ද..ඇම්බෙට්ට පෙරලන්න..ඇන් ඇම්ට පුලුවන්ද ඇම්බෙට්ට පෙරලන්න.. ටීක්..ටීක්..ටීක්.. ටූක්..

වේලාව සවස හයයි. මේ ශ්‍රී ලංකා ගුවන්විදුලි සංස්ථාවයි. මෙන්න ප්‍රවෘත්ති. ප්‍රකාශය චිත්‍රා කුමාරි වාකිෂ්ට. “

ඉතිං පටන්ගත්ත වෙලේ ඉඳං තිබ්බ ආණ්ඩුවේ ගුණ වන්දනාව. මහවැලිය.. විවෘත ආර්තිකේ.. විදුලිය දීපු ඒවා .. දිළිඳු සහන දෙන ඒවා.. ප්‍රේමදාස මහත්තයගේ වේගවත් කතා.. හැත්තෑව හැත්ත හත කාලේ මිනිස්සු දුක් විඳපුවා. ජේ ආර්ගේ කෙටි කතා.. අපේ රේඩුවෙකෙන් තනි අලියෙක් මතු වෙලා ගාම්භීරව හිටගෙන ඉන්නවා වගේ. අම්මා කුස්සියේ ඉඳං ඇවිල්ලා රේඩුවෙක ගාව රේඩුවෙක දිහා බලාගෙන ප්‍රවෘත්ති අහනවා. රේඩුවෙකේ රූප පේන එකක්යැ. ප්‍රේමදාස මහත්තයා කියන විහිලු කතා වලට හිනා වෙනවා. රේඩුවෙකේ සද්දේ අප්පුහාමි මාමලගේ ගෙවල් පැත්තට ඇහෙන්න තරම් වැඩි කරනවා. අප්පුහාමි මාමා තනි ශ්‍රී ලංකා කාරයනේ. ශ්‍රී ලංකා කාරයොන්ට රේඩුවෙකෙන් එක දශමයක වෙලාවක්කත් වෙන් වෙන්නේ නෑ. සමාජ අසාධාරණය.

(ඉතුරු කොටහ ලබන ඉරිදා)